Koncentrat mocy zielonej herbaty

Zdaniem włoskich ekspertów najnowsze wyniki badań wskazują, że EGCG może zyskać na znaczeniu jako potencjalna metoda terapii rozlicznych chorób. W pracy przeglądowej zebrali zatem najnowsze dane wskazujące na mechanizmy działania i możliwości wykorzystania tego nutraceutyku. 

EGCG to główny (ok. 50% zawartości) polifenol obecny w zielonej herbacie, znany z silnych właściwości przeciwutleniających. Po spożyciu jest metabolizowany przez bakterie jelitowe, jednak pewna część podlega wchłanianiu i metabolizmowi wątrobowemu z wchłanianiem zwrotnym. Mimo że wchłanianie jest mocno zmienne osobniczo i zależne od licznych czynników, ocenia się je na średnio 20% i ta frakcja może działać na poziomie tkankowym. EGCG przenika bowiem do licznych narządów, w tym do mózgu. 

Korzystnie na wchłanianie EGCG wpływa piperyna (hamuje enzymy rozkładające EGCG), kwasy omega-3 oraz witamina C, natomiast obecność innych produktów, zwłaszcza błonnika czy jonów metali (wapń, żelazo, magnez), może zmniejszać biodostępność EGCG. 

Za bezpieczne uważa się dawki do 300 mg dziennie (4-5 szklanek zielonej herbaty); dawki większe niż 800 mg mogą uszkadzać wątrobę (większe dawki, nawet do 1600 mg, stosowano w ramach badań klinicznych pod ścisłym nadzorem lekarskim). 

Wśród ważnych właściwości biologicznych EGCG autorzy przywołują: 

• działanie przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe (w tym przeciw wirusowi grypy, wirusowi opryszczki, wirusom hepatotropowym, jak HBV, HCV);
• działanie przeciwgrzybicze, w synergii z lekami przeciwgrzybiczymi;
• działanie przeciwzapalne i hamowanie włóknienia (EGCG hamuje syntezę kolagenu, ale jednocześnie czyni go odporniejszym na rozkład przez kolagenazę);
• działanie propapoptotyczne i antyangiogenne, co  przekłada się na aktywność przeciwnowotworową; zdaniem autorów ma to znaczenie nie tylko w profilaktyce, ale może być przydatne podczas chemioterapii;
• hamowanie oksydazy ksantynowej – to działanie wiąże się ze zmniejszaniem stężenia kwasu moczowego we krwi;
• odżywianie mikroflory jelitowej, zwłaszcza bifidobakterii;
• zmniejszanie insulinooporności i poprawa metabolizmu glukozy;
• usprawnianie metabolizmu tłuszczów i działanie odchudzające;
• redukcja ciśnienia tętniczego;
• modyfikacje epigenetyczne DNA (działanie przeciwstarzeniowe);
• stymulowanie autofagii;
• działanie neuroprotekcyjne (ważne w aspekcie chorób neurodegeneracyjnych).

Wraz z rosnącą popularnością naturalnych produktów oraz coraz większą wiedzą o działaniu nutraceutyków należy się spodziewać kolejnych badań eksplorujących znaczenie suplementacji EGCG w profilaktyce i terapii różnorodnych chorób. 

Na podstawie

Capasso L, De Masi L, Sirignano C, Maresca V, Basile A, Nebbioso A, Rigano D, Bontempo P. Epigallocatechin Gallate (EGCG): Pharmacological Properties, Biological Activities and Therapeutic Potential. Molecules. 2025 Feb 1;30(3):654. doi: 10.3390/molecules30030654. PMID: 39942757; PMCID: PMC11821029.