Naukowcy z Korei Południowej wzięli na warsztat południowoamerykański surowiec leczniczy – drzewo lapacho (Tabebuia impetiginosa), znane również pod nazwą pau d’arco. Dzięki temu możemy się dowiedzieć najważniejszych informacji o jego tradycyjnym zastosowaniu i działaniu zweryfikowanym naukowo. 

Indianie Ameryki Południowej i Środkowej używali tego surowca do:

  • zwalczania bólu (np. zębów, stawów);
  • zwalczania zakażeń (najróżniejszych);
  • leczenia obniżonego nastroju;
  • zwalczania obrzęków (dzięki działaniu moczopędnemu);
  • leczenia otyłości;
  • leczenia nowotworów;
  • leczenia chorób skóry. 

Jednym z pierwszych kroków w poznawaniu egzotycznych roślin leczniczych jest w naukach zachodnich analiza składu chemicznego. W pau d’arco uwagę przykuwają przede wszystkim:

  • naftochinony, zwłaszcza dwa unikatowe: antynowotworowy lapachol i bardzo silnie działający beta-lapachon;
  • pochodne cyklopentenowe o potencjalnym działaniu przeciwzapalnym. 

W badaniach eksperymetalnych (na komórkach lub zwierzętach) potwierdzono, że różne wyciągi z lapacho mogą:

  • działać przeciwzapalnie, zarówno na poziomie ich inicjacji, jak i wygaszać przewlekłe stany zapalne, w tym te związane z wysiewem toksyn bakteryjnych z nieszczelnych jelit; obserwowano też hamowanie stanów zapalnych jelita grubego;
  • hamować wzrost nowotworów i przyspieszać ich śmierć w mechanizmie apoptozy i działając cytotoksycznie;
  • zmniejszać poziom bólu;
  • chronić chrząstkę stawową objętą reakcją zapalną (ekstrakty z pau d’arco działały tu silniej niż popularny nutraceutyk MSM);
  • wzmacniać ochronę przed wolnymi rodnikami;
  • utrudniać gromadzenie tłuszczu i przyspieszać chudnięcie;
  • działać antydepresyjnie;
  • hamować aktywność płytek krwi. 

Jeśli chodzi o badania kliniczne, w praktyce prawie ich nie ma. I to mimo potencjału, jaki w pau d’arco widzą zajmujący się nim naukowcy (są propozycje, by testować uzyskane z tego drzewa związki w łuszczycy, chorobie zwyrodnieniowej stawów, chorobach zapalnych jelit). To, czego pau d’arco się doczekało, to badania kliniczne z beta-lapachonem, cytotoksycznym związkiem uzyskiwanym z samego rdzenia drzewa, o  potencjale antynowotworowym. Jego skuteczność sprawdza japońska firma farmaceutyczna w leczeniu raka kolczystokomórkowego skóry. 

Na podstawie

Molecules. 2020 Sep 18;25(18):E4294. Tabebuia impetiginosa: A Comprehensive Review on Traditional Uses, Phytochemistry, and Immunopharmacological Properties. Jianmei Zhang et al.