Nowy potencjał chlorofilu

Czy chlorofil znajdzie zastosowanie w leczeniu cukrzycy? Na taki potencjał wskazują autorzy z Uniwersytetu w Padwie (Włochy). 

Chlorofil, zielony barwnik niezbędny w procesie fotosyntezy, występujący w zielonych częściach roślin, jest też składnikiem popularnych suplementów diety. O badaniach (oraz historii badań) nad właściwościami prozdrowotnymi chlorofilu można przeczytać więcej tutaj.

W omawianym dziś artykule włoscy uczeni wskazują, że chlorofil i jego pochodne mogą korzystnie wpływać na metabolizm glukozy i stres oksydacyjny, które są ważnymi czynnikami patofizjologii cukrzycy. Postanowili więc dokonać przeglądu wiedzy na temat tego, w jaki sposób substancje te mogą teoretycznie wspomagać kontrolę cukrzycy.

Jak sądzą autorzy, chlorofil i jego pochodne wydają się wspierać regulację poziomu glukozy we krwi głównie poprzez działanie w przewodzie pokarmowym, a konkretnie: 

• poprzez wpływ na skład mikrobioty jelit;
• poprzez redukcję stanu zapalnego;
• w wyniku hamowania enzymów trawiących węglowodany, np. α-amylazy czy α-glukozydazy (przy czym takie działanie posiada nie sam chlorofil, ale jego pochodne, np. feoforbid a, feofityna a i pirofeofityna a – mogą one powstawać w przewodzie pokarmowym pod wpływem soków żołądkowych i enzymów bakteryjnych); efekt, o którym mowa, wiąże się ze spowolnieniem trawienia cukrów, co może wiązać się z redukcją poposiłkowych skoków glikemii. 

Pochodne chlorofilu mają też potencjał działania na dalszych etapach związanych z metabolizmem glukozy, już w organizmie. Chodzi m.in. o:

• hamowanie procesów glikacji, czyli nieenzymatycznego przyłączania reszt glukozowych do białek, tłuszczów lub kwasów nukleinowych – procesy te wiążą się z uszkodzeniami tkankowymi (np. usztywnianiem naczyń krwionośnych), podtrzymywaniem stanu zapalnego, przyspieszaniem starzenia się organizmu;
• hamowanie degradacji hormonów inkretynowych przez DPP-4 (jest to enzym, który rozkłada hormony inkretynowe, głównie GLP-1 i GIP, przez co krócej pobudzają wydzielanie insuliny i hamują wydzielanie glukagonu. Inhibitory DPP-4 stosuje się w leczeniu cukrzycy typu 2, by wydłużyć działanie inkretyn i poprawić kontrolę glikemii);
• poprawianie wrażliwości na insulinę (poprzez wpływ na działanie receptorów jądrowych oraz stymulowanie wychwytu glukozy z krwi przez transportery komórkowe);
• zmniejszanie stresu oksydacyjnego. 

Te właściwości sugerują, że chlorofil i jego pochodne mogą mieć potencjał wielokierunkowego wsparcia leczenia cukrzycy. Hipotezy te, jak stwierdzają sami autorzy, wymagają walidacji klinicznej i oceny możliwych zastosowań terapeutycznych. Do pokonania pozostaje m.in. niewielka biodostępność naturalnego chlorofilu i jego pochodnych – trwają jednak obiecujące prace, m.in. nad dostarczaniem tych substancji w specjalnych kapsułkach. 

Na podstawie

Sartore G, Zagotto G, Ragazzi E. Beyond Green: The Therapeutic Potential of Chlorophyll and Its Derivatives in Diabetes Control. Nutrients. 2025 Aug 15;17(16):2653. doi: 10.3390/nu17162653. PMID: 40871679; PMCID: PMC12389453.