Nieprzypadkowa sylimaryna

Niedawno ukazało się wydanie specjalne czasopisma zajmującego się farmakologią „Drugs in Context”. Całe wydanie poświęcono opisom przypadków leczenia chorób wątroby z użyciem sylimaryny. 

Sylimaryna to substancja pochodzenia naturalnego, uzyskiwana z ostropestu plamistego. Jest znana z właściwości hepatoprotekcyjnych i wspomagania regeneracji wątroby. Do wydania specjalnego zaproszono lekarzy i dietetyków z różnych stron świata. 

Opublikowane w tym wydaniu artykuły nt.  sylimaryny świadczą, że wykorzystywana była, z dobrym skutkiem (i oczywiście nie jako jedyna opcja lecznicza) w ramach terapii:

• nasilonego zwłóknienia w przebiegu stłuszczenia wątroby towarzyszącego chorobom metabolicznym;
• niealkoholowego stłuszczenia wątroby;
• ochrony wątroby przed toksycznym działaniem leków przeciwgruźliczych;
• w sytuacji przypadkowo wykrytego podniesienia aktywności enzymów wątrobowych, bez ewidentnej przyczyny (ale przy podejrzeniu działania hepatotoksycznego naturalnych specyfików).

Najczęściej wykorzystywana dawka obejmowała 140 mg co 8 godz. Autorzy opisują obniżenie aktywności AST i ALT (aminotransferaza asparaginowa i alaninowa) u swoich pacjentów, przy braku istotnych działań niepożądanych. 

Nieprawidłowe wyniki badań wątroby (np. USG, aktywność enzymów) warto zawsze skonsultować z lekarzem, choć by po to, aby wykluczyć poważną chorobą wymagającą specyficznego leczenia (np. wirusowe zapalenie wątroby typu C). W kontekście chorób wątroby szczególnie ważna staje się zasada, że leczy się chorego, a nie wyniki badań. 

Na podstawie

Current clinical use of silymarin in the treatment of toxic liver diseases: a case series. Drugs Context. 2023 Apr 6;12:2023-1-5. eCollection 2023.