Amerykańscy naukowcy wykazali, że podczas przyjmowania leków moczopędnych trzeba pamiętać nie tylko o wyrównywaniu niedoborów potasu, ale i magnezu. 

Tiazydy to grupa leków moczopędnych (diuretyków), które są stosowane m.in. w leczeniu nadciśnienia tętniczego czy niewydolności serca. Do ich działań niepożądanych należy negatywny wpływ na gospodarkę węglowodanową, co może prowadzić do wzrostu poziomu glukozy we krwi. Nie jest jasny mechanizm, w jakim leczenie tiazydami może powodować rozregulowanie metabolizmu, ale podejrzewa się, że stoi za tym nadmierna utrata potasu z moczem (skutek uboczny przyjmowania tiazydów). Niedobór potasu wpływa niekorzystnie na wydzielanie insuliny i dodatkowo zwiększa insulinooporność. Oba te zjawiska zwiększają ryzyko hiperglikemii i cukrzycy. 

Autorzy przeprowadzili badanie z udziałem 60 osób z nadciśnieniem tętniczym, którym przez 3 tygodnie podawano chlortalidon (lek z grupy tiazydów). Następnie podzielono ich na grupy: w jednej uzupełniano potas (w postaci chlorku potasu), w drugiej potas i magnez (w postaci cytrynianu). Oceniano przede wszystkim zmiany stężenia glukozy we krwi po 16 tygodniach. 

Leczenie chlortalidonem spowodowało istotny wzrost stężenia glukozy, natomiast spadek stężenia potasu i magnezu. Uzupełnianie obu tych minerałów wiązało się z redukcją wzrostu glikemii o ok. 8 mg/dl, czego jednak nie udało się uzyskać za pomocą suplementacji samego potasu. 

Aby więc ograniczać skutki uboczne leczenia moczopędnego warto w praktyce klinicznej rozważać równoczesną suplementację i potasu, i magnezu.  

Na podstawie

Vongpatanasin W, Giacona JM, Pittman D, Murillo A, Khan G, Wang J, Johnson T, Ren J, Moe OW, Pak CCY. Potassium Magnesium Citrate Is Superior to Potassium Chloride in Reversing Metabolic Side Effects of Chlorthalidone. Hypertension. 2023 Dec;80(12):2611-2620. doi: 10.1161/HYPERTENSIONAHA.123.21932. Epub 2023 Oct 17. PMID: 37846572.