W Kanadzie przeprowadzono badanie z udziałem chorych na chorobę Crohna (w Polsce nazywaną chorobą Leśniowskiego-Crohna z uwagi na to, że polski chirurg Antoni Leśniowski opisał ją prawie 30 lat przed Crohnem i to on powinien być uznany za jej odkrywcę). Choroba ta polega na nawrotach (rzutach) stanów zapalnych ściany jelita, co w uproszczeniu można opisać, jakby poszczególne odcinki jelit (o losowej lokalizacji) ulegały martwicy, co objawia się ostrym bólem brzucha, gorączką i innymi oznakami zapalenia otrzewnej.
Kanadyjscy naukowcy zebrali grupę 201 chorych i przez 3 lata oceniali u nich stężenie witaminy D, białka hs-CRP (wysoce czuły wskaźnik stanu zapalnego) oraz nasilenie objawów choroby.
U chorych, którzy mieli niedobór witaminy D (≤29 nmol/l), obserwowano istotnie wyższy poziom hs-CRP (co świadczy o toczącym się w organizmie aktywnym stanie zapalnym, nawet jeśli nie ma objawów) niż u pozostałych osób. Podobnie, w grupie tej większe było nasilenie objawów, oceniane za pomocą indeksu Harveya-Bradshawa (jest to zestaw pytań obejmujący ocenę ogólnego samopoczucia, nasilenie bólu brzucha, liczbę luźnych stolców w ciągu dnia, obecność patologicznego oporu w jamie brzusznej oraz powikłania z innych narządów).
Jak widać, witamina D istotnie wiąże się zarówno z subiektywnymi (objawy), jak i obiektywnymi wskaźnikami nasilenia stanu zapalnego w tej chorobie.
Źródło
Nutrients. 2017 Oct 12;9(10). The Association of Vitamin D Status with Disease Activity in a Cohort of Crohn’s Disease Patients in Canada. Alrefai D, Jones J, El-Matary W, Whiting SJ, Aljebreen A, Mirhosseini N, Vatanparast H.
integmed.pl 